Technologia związana z budową pieców jest dzisiaj znacznie bardziej rozbudowana niż jeszcze kilka czy kilkanaście lat temu. Kiedyś ludzie nie mieli tak łatwego dostępu do szybkiego i taniego ogrzewania. Kiedyś palenie w piecu było prawdziwą udręką, a właściwie każdy z domowników musiał pomagać w tej czynności, jeżeli już chciał cieszyć się ciepłem.

Piece kaflowe były na porządku dziennym i oczywiście znajdowały się w każdym domu bez względu na jego wielkość. Taki piec należy było za każdym razem rozpalać i rozpalanie trwało dosyć długo, niemniej jednak dobrą wiadomością jest fakt, że po rozpaleniu kaflowy piec przez długi okres czasu utrzymywał wysoką temperaturę, a więc długo oddawał ciepło i nie wymagał aż tak wielkiej obsługi. Żeby jednak grzał, powinno się było do niego systematycznie dokładać, więc w domu przez cały czas musiał być ktoś, kto będzie tego pieca doglądał. Piece kuchenne były zarówno w izbach, jak i na folwarkach czy w ziemskich posiadłościach bogatych właścicieli. Takie piece spełniały dwie funkcje w jednej – grzały i pozwalały gotować. Jesienią i zimą były zatem wymarzone, niestety uporczywe były latem, kiedy na dworze panowały wysokie temperatury, a gotowanie posiłków przy tym zwiększało temperaturę w pomieszczeniach. Niestety powinno się było sobie dawać radę z tymi niedogodnościami, a dla rozwiązania tego trudnego problemu najczęściej zakładano tak zwane kuchnie letnie, czyli kuchnie znajdujący się na dworze, w których gotowało się wtedy, kiedy temperatura na zewnątrz była bardzo wysoka i dodatkowe gotowanie w pomieszczeniach sprawiałoby, że temperatura w pomieszczeniach zbytnio by rosła.

Sprawdź tutaj: kominki otwarte